Word postbezorger (of toch niet)
Word postbezorger… (of toch niet?)
Wie denkt dat het bezorgen van post een saaie bedoeling is, zou eens een keertje mee moeten lopen. Het zal je verbazen wat een doorsnee postbode allemaal meemaakt. Ook al loop je elke dag in dezelfde wijk dezelfde ronde. Geen dag is hetzelfde…#1. het weer
Ja laten we meteen maar met het weer beginnen. Niets is zo veranderlijk als het weer in Nederland. Dat zorgt zeker voor de nodige variatie. Maar als postbezorger ben je liever op alles voorbereid en als er dan mooi weer voorspelt is, maar je uiteindelijk met een nat pak de post aan het bezorgen bent, nou neem dan maar van mij aan, dan ben je echt niet vrolijk hoor. Datzelfde geldt eigenlijk voor de hele winterperiode. Vreselijk dat gevoel dat je vingers er bijna af vriezen en dat je gewoon niet meer voelt of je nou één of twee brieven tussen je vingers hebt zitten. Oh en al die momenten dat de straten zo glad zijn dat je halsbrekende manoeuvres uit moet halen om je postronde te overleven. Om van de rukwinden tijdens de herfts nog maar niet eens te spreken…
Is het leven van een postbezorger dan zo slecht? Nee zeg ik. Het is de moeite waard! Het werk geeft een gevoel van vrijheid. Het is heerlijk in de buitenlucht. Je tempo bepaal je bovendien zelf (want je wordt per wijk betaald). En ook of je onderweg tijd maakt voor een praatje of een kopje koffie, ligt helemaal in jouw eigen handen.
#2. Brievenbussen
In eerste instantie denk je dat elk huishouden een zelfde manier van post ontvangen heeft. Dat klopt in grote lijnen ook wel. Maar er zitten soms brievenbussen tussen… Van die hele stroeve induw brievenbussen waar je bijna met je vingers tussen komt als het klepje dichtklapt. Ik heb al eens met mijn vingers vast gezeten hoor. En hoe harder ik trok om mijn vingers uit die brievenbus te krijgen, des te strakker het klepje op mijn vingers klemde. Werkelijk, deze dingen zouden ze gewoon moeten verbieden. Dan heb je ook nog van die deurbrievenbussen met van die hele dikke tochtborstels of van die tochtkleppen die niet opengaan. Je duwt je envelopje met beleid in de brievenbus en dan vouwt ie zich helemaal op om vervolgens opgerold tussen de brievenbusklep en de tochtstrip te blijven hangen. Wel netjes bezorgd, maar de ontvanger heeft geen idee dat zijn post al bezorgd is. Verder heb je nog van die creatievelingen die zelf een brievenbus willen maken. Je weet wel zo’n zelf gefabriceerde pilaar met daarin een brievenbusgleuf gemetseld. Hartstikke leuk allemaal, maar het resultaat is vaak een veel te smalle brievenbus. Gevolg is dat ik alle enveloppen en folder eerst dubbel moet knikken om het te bezorgen. Zonde van mijn tijd en zonde van de poststukken, er zou immers maar iets belangrijks tussen zitten. Verder kan ik ook nog wel hele verhalen schrijven over irritante hekjes waar je eerst overheen moet klimmen om bij de deurbrievenbus te komen en oerwoud tuinen. Maar ik zal je de details besparen…Is het leven van een postbezorger dan zo slecht? Nee zeg ik. Het is de moeite waard! Op een gegeven moment ken je alle brievenbussen uit je hoofd en niet alleen alle brievenbussen, je leert vaak ook de mensen en dieren achter die brievenbussen kennen. Je bent het aanspreekpunt voor vele mensen in de wijk en je wordt dan ook meestal met liefde ontvangen.
#3 Mensen en dieren
Als postbode heb je niet alleen met het bezorgen van post te maken. Je hebt ook met mens en dier te maken. Wist je namelijk al dat veel honden, maar ook katten met smart achter de brievenbus op jou zitten te wachten? Nee, ze wachten niet op jou omdat ze je zo aardig vinden hoor. Jij zit aan een brievenbus die hen toebehoort en eigenlijk willen ze niets liever dan wraak nemen. Wraak nemen op jou! Katten slaan spontaan hun pootjes door de brievenbus met als doel jou te verwonden en loslopende honden laten het liefst hun tand afdruk achter in je been, dat zal je immers leren! Oja, En dan heb je nog van die mensen die elke week naar buiten komen onder het mom van ‘geef maar hier, hoef je niet extra naar de voordeur te lopen, scheelt je weer tijd’. En dan toch even om een praatje verlegen zitten. Daar gaat je vrije middag…. Nou en elke week heb je er ook altijd wel iemand bij zitten die zegt dat hij of zij op hele belangrijke post zit te wachten en of je even je hele fietstassen wilt doorzoeken naar dat speciale envelopje. Vreselijk! Kan ik vervolgens mijn ronde weer in mijn eigen tijd lopen en liggen alle bundels post door elkaar. Die smeekbedes om elastiekjes ben ik trouwens ook wel moe. Die dingen zijn toch gewoon in de winkel te koop? Er gaat werkelijk geen dag voorbij of iemand komt wel weer met een of andere smoes om elastiekjes bedelen. Of dan kom je terug bij je fiets en zijn je banden leeggelopen. Veel, heel veel ellende….
Maar om nou te zeggen dat het leven van een postbezorger nou zo slecht is? Nee, zeg ik! Het is de moeite waard. Want ik ben om die persoon die elke keer om dat praatje verlegen zat, gaan geven. Ik zie wat er in de buurt gebeurt, veranderende gezins situatie’s zoals een geboortebord in de tuin, een Sarah of Abraham op bezoek, een jubileum, het is echt leuk! Door het contact met de mensen weet ik waarom die persoon mij aanhield om dat ene belangrijke envelopje uit mijn tas te vissen. En inmiddels heb ik mijn adresjes, dat mocht ik een lekke fietsband hebben, ik altijd hulp kan vragen. Ik heb mijn koffie adresjes en zelfs de harten van de honden en katten in mijn wijk heb ik weten te veroveren door af en toe een lekker koekje mee te nemen. Als postbezorger krijg je een klein kijkje in het dagelijkse leven achter de brievenbus. Het is meer dan alleen maar het bezorgen van een brief. Dus het werk als postbezorger saai en eentonig? Nee zeker niet! Ik zou zeggen, loop eens een paar dagen mee met een medewerker van Sand of Postnl. Je zult zien dat geen enkele dag hetzelfde is!
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.